职责链(Chain of Responsibility)模式:
把请求从链中的一个对象传到下一个对象,直到请求被响应为止。通过这种方式去除对象之间的耦合。发出者并不清楚到底最终那个对象会处理该请求,所以,责任链模式可以实现,在隐瞒客户端的情况下,对系统进行动态的调整。请看下面实例
先定义一个抽象类Handler
public abstract class Handler {
private Handler handler;
public Handler getHandler() {
return handler;
}
public void setHandler(Handler handler) {
this.handler = handler;
}
//处理请求的方法
public abstract void handleRequest(String request);
/**
* 下一步处理逻辑
* @param request
*/
public void nextHandleRequest(String request){
if (getHandler() != null){
getHandler().handleRequest(request);
}else {
System.out.println("该请求无人处理");
}
}
}
定义两个具体的处理者MyHandler1和MyHandler2
public class MyHandler1 extends Handler{
@Override
public void handleRequest(String request) {
if("one".equals(request)){
System.out.println("该请求由MyHandler1处理");
}else{
this.nextHandleRequest(request);
}
}
}
public class MyHandler2 extends Handler{
@Override
public void handleRequest(String request) {
if("two".equals(request)){
System.out.println("该请求由MyHandler2处理");
}else{
this.nextHandleRequest(request);
}
}
}
测试方法
public class TestHandler {
public static void main(String[] args) {
Handler handler1 = new MyHandler1();
Handler handler2 = new MyHandler2();
handler1.setHandler(handler2);
handler1.handleRequest("two");
}
}
输出结果
修改传入的参数为three,handler1.handleRequest("three");
链模式是一种对象行为型模式,其主要优点如下。
1、降低了对象之间的耦合度。该模式使得一个对象无须知道到底是哪一个对象处理其请求以及链的结构,发送者和接收者也无须拥有对方的明确信息。
2、增强了系统的可扩展性。可以根据需要增加新的请求处理类,满足开闭原则。
3、增强了给对象指派职责的灵活性。当工作流程发生变化,可以动态地改变链内的成员或者调动它们的次序,也可动态地新增或者删除责任。
4、责任链简化了对象之间的连接。每个对象只需保持一个指向其后继者的引用,不需保持其他所有处理者的引用,这避免了使用众多的 if 或者 if···else 语句。
5、责任分担。每个类只需要处理自己该处理的工作,不该处理的传递给下一个对象完成,明确各类的责任范围,符合类的单一职责原则。
其主要缺点如下
1、不能保证每个请求一定被处理。由于一个请求没有明确的接收者,所以不能保证它一定会被处理,该请求可能一直传到链的末端都得不到处理。
2、对比较长的职责链,请求的处理可能涉及多个处理对象,系统性能将受到一定影响。
3、职责链建立的合理性要靠客户端来保证,增加了客户端的复杂性,可能会由于职责链的错误设置而导致系统出错,如可能会造成循环调用。